แชร์ ประสบการ อาการแพ้อาหาร ของยินดีค่ะ (ยาวมากเลย อ่านกันหน่อยนะคะ)

เรื่องนี้ตั้มเคยเขียนแชร์ไว้ในชมรมรักเด็ก(ขี้)แพ้อาหารมาแล้วครั้งนึงค่ะ เอามาใส่ไว้ใน blog ด้วยดีกว่าเผื่อว่ามีใครที่กำลังเผชิญกับปัญหานี้ผ่านมาเจอ หวังว่าจะมีประโยชน์นะคะ

เกริ่นก่อน ยินดีลูกสาว แพ้อาหารผ่านนมแม่ตั้งแต่แรกคลอดเลยค่ะ แต่ด้วยที่ตอนนั้นตั้มไม่มีความรู้เรื่องแพ้อาหารมากนัก รู้จักแต่เพียงแพ้นมวัว เพราะคุณหมอที่ฝากท้องเตือน ว่าไม่ให้ทานนมวัว มากถ้าอยากทานนมให้เป็นนมถั่วเหลืองแทน แต่คุณหมอก็มีบอกว่า จริง ๆ ไม่จำเป็นเลย กินแค่วิตามิน กับ แคลเซี่ยมที่หมอให้ก็พอแล้ว ตั้มก็เชื่อนะคะ คือไม่ทานนมวัว ทานแต่นมถั่วเหลือง แต่ก็แค่วันละกล่องค่ะ แต่อย่างที่บอก ความรู้เรื่องอาหารน้อยจริง ๆ ค่ะ เพราะมันคือเรื่องไกลตัวมากมาย ยังคงกินช็อกโกแลตเย็นทุกวัน ขนมปัง และ โปรตีนแอมเวย์ (ขนาดตั้มเป็นคนไม่ชอบกินขนม นม เนย พวกเค้ก เบเกอรี่ ขนมไทย ก็ไม่กินค่ะ) … สามีบังคับให้ทานไข่วันละ 2 ฟอง ปกติเป็นคนไม่กินไข่เลยค่ะ แต่เพื่อลูกกินก็ได้ว้าาาา กว่าจะรู้ก็สายเสียแล้ว

แรกคลอดยินดีกินเก่งมากค่ะ นมแม่ไม่พอ ตัดสินใจเสริมนมผง ระหว่างรอให้น้ำนมมา เสริมวันละมื้อ บางวัน เดือนแรกยังไม่ออกอาการอะไรค่ะ หลังจากอยู่ไฟ น้ำนมก็มาเพิ่มขึ้น บวกกับยินดีกินเก่งขึ้นมาก นมมื้อละ 4 ออนซ์ ทั้งปั๊ม ทั้งดูดเต้า และตั้มก็ต้องทำงานด้วย ก็เลยต้องเสริมนมบ้างในบางมื้อ แต่ตั้มเริ่มสงสัยผื่นตามตัวลูก ทำไมลูกเราตัวไม่ใส ไม่เนียนเหมือนคนอื่นเลยนะ เป็นผื่น เป็นจ้ำ ๆ ตามแก้ม ข้อพับแขน ขา และหู เป็นสลับ ๆ ตรงนี้ทีตรงนี้ที เริ่มหาข้อมูลค่ะ ก็เจอข้อมูลว่า เด็กเล็ก ๆ อาจจะเป็นผื่นฮอร์โมน เลยเบาใจไปเยอะ แต่ก็ยังไม่วางใจนะคะ สังเกตุลูกทุกวัน

ลืมบอกไปว่าตั้มกับสามีมีสมุดจดว่ายินดีกินนมกี่โมง กินขวดนมกี่ออนซ์ ถ่ายกี่โมง ถ่ายกี่รอบ ตั้งแต่เค้าเกิดเลยค่ะ ทำเป็นประจำ ๆ ทุกวันค่ะ เลยค่อนข้างเช็คได้ว่าเด็กผิดปกติตอนไหน เมื่อไหร่

จนประมาณเดือนที่ 2 ยินดีมีอาการเริ่มแหวะนม แต่ไม่บ่อย ก็เข้าใจไปว่า กินอิ่มเกิน ไม่เป็นไร เริ่มมีถ่ายมูก และ เหม็นเปรี้ยว พาไปหาหมอ คุณหมอบอกว่า ไม่น่าเป็นไร น่าจะเพราะแพ้อาหารผ่านนมแม่ เพราะแม่กินส้มตำไป 555 เรื่องผื่นคุณหมอก็บอกว่า เป็นผื่นฮอร์โมน สรุปว่า ก็สบายใจต่อไปค่ะ ระหว่างนั้นตั้มต้องทำงานเยอะขึ้นเพราะเปิดร้านเสื้อผ้า ต้องไปเฝ้าร้าน แล้วก็ต้องพายินดีไปนอนที่ร้านทุกวันค่ะ นมเริ่มน้อย เพราะรอบปั๊บ รอบดูดลดลงค่ะ แต่ก็ยังคงพยายามเพื่อที่จะได้ลูกได้กินนมแม่ต่อไป เข้าเดือนที่ 3 เริ่มหาข้อมูล เจอเรื่องแพ้นมวัว แต่ในใจยังไม่ยอมรับค่ะว่าลูกแพ้ หลอกตัวเอง เจอข้อมูลว่าให้กินนมแพะได้ เปลี่ยนนมเสริมทันทีค่ะ มาเป็นนมแพะ แต่ผื่นก็ยังคงไม่หาย เพราะแม่ไม่เคยงดอะไรเลยค่ะ กินทุกอย่างเป็นปกติ (ตั้มเป็นคนติดกาแฟมากค่ะ) จนเข้าเดือนที่ 4 เอ๊ะ ทำไมลูกเรายังไม่หายจากผื่นซะทีนะ อิแม่เริ่มคิดมากค่ะ เอาใหม่ ๆ หาข้อมูลใหม่ค่ะ ไปเจอกระทู้ในพันทิพย์ แนะนำคุณหมอท่านนึง ที่เมื่อก่อนดังมากค่ะ แต่คุณหมอไม่ใช่หมอภูมิแพ้โดยตรง ไม่รีรอค่ะ รีบพาลูกไปหาทันที คุณหมอแนะนำให้ยินดีกินนมนูตรามีเจน คิดหนักเหมือนกันค่ะ เพราะรู้ข้อมูลมาว่า นมตัวนี้เหม็นและขมมากค่ะ แต่ก็ลองดูค่ะ ได้นม กับ ยากิน และ ยาทามา กลับมาก็เสริมนมนูตราฯให้ยินดี โชคดีมากที่ยินดีเป็นเด็กทานง่ายยอมทานนูตราฯ สลับกับนมแม่ ผื่นก็ยังไม่ได้หายดีนะคะ จนเข้าเดือนที่ 5 ตั้มงานเยอะมาก เลยตัดสินใจไม่ให้นมแม่ต่อ เห็นความแตกต่างคืน ผิวเริ่มดีขึ้นค่ะ ตัวเริ่มใส แม่ดีใจมากลูกชั้นผิวเนียนแล้ว

เริ่มรู้ว่า ยินดี แพ้ผ่านนมแม่มาตั้งตั้งเกิดเลย แต่เราไม่รู้ ผื่นไม่เคยหายไปเลยเพราะแม่ไม่เคยงดเข้มเลย เค้าดีขึ้นเพราะหยุดนมแม่ค่ะ กินแต่นูตราฯ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าลูกเราจะแพ้อาหารอย่างอื่นนะคะ คิดว่าแพ้แต่นมวัวอย่างเดียว ก็เลี่ยงนมวัว จนเข้าเดือนที่ 6 เริ่มให้อาหารเสริม เราก็ค่อย ๆ เริ่มให้ทีละอย่างค่ะ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร จดทุกวันว่าเค้ากินอะไรมื้อไหน อึเป็นยังไง จดทุกวันค่ะ จนมาวันนึงตั้มกับสามีไปนั่งกิน Zen สั่งแซลมอนสเต็กค่ะ เราก็ไม่ได้คิดอะไร เอาผักที่อยู่ใน Set ให้ลูกกิน เค้าก็ดูด ๆ กัด ๆ ยังเคี้ยวไม่ได้ เพราะฟันยังมีนิดหน่อย (อันนี้น่าจะ 7 8 เดือนแล้วค่ะ) พอกลับมาถึงบ้าน ตกใจมาก ตายินดีบวมมาก บวมปิดเลยค่ะ เลยรีบเอายาแก้แพ้หมอให้เค้ากิน ผิวมีจ้ำแดง ๆ เป็นผื่น ก็ทายา เช้าขึ้นผิวก็หาย จะเหลือแต่ตาที่ยังบวมอยู่ค่ะ ไม่ได้เอะใจอะไรเลยค่ะ คิดว่า ผักน่าจะมีเนยแน่ ๆ ลูกเราแพ้นมวัว โทษตัวเองอยู่หลายวันค่ะ หลังจากนั้นก็ระวังตลอด เค้ายังเล็กยังกินอาหารแค่มื้อเดียวอยู่ค่ะ เลยไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่แม่ก็เริ่มหาข้อมูลใหม่ค่ะ มาเจอกระทู้คุณแนน (ประธานชมรม) ในพันทิพย์ค่ะ ไม่รอช้า สมัครเข้าเป็นสมาชิกทันที ใจจดจ่อมากค่ะ ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เข้าชมซะที วันที่ได้เข้ามีข้อความจาก admin ว่าให้อ่านเอกสารชมรม ไม่รอช้าเลยค่ะ เริ่มอ่านทันทีค่ะ อยู่บ้านลูกหลับก็อ่าน ปั๊บนมก็อ่าน อ่านแล้วอ่านอีก ตอนนั้นเลือกอ่านเฉพาะอาการที่ลูกเราเป็น และเรื่องที่เราสนใจ อ่านทุกวันจริง ๆ ค่ะ ก็ยังไม่ได้คิดว่าลูกเราจะแพ้อย่างอื่นนอกจากนมวัวนะคะ

เขียนมาซะยืดยาว เข้าเรื่องกันเลยนะคะ เหตุการณ์ที่ทำให้ตั้ม กับ สามีต้องช็อค และโทษตัวเองอยู่หลายวัน คือตอนนั้น ยินดี 9 เดือนค่ะ พายินดีไปธุระ วันนั้นไม่ได้เตรียมอาหารยินดีไปด้วย เป็นร้านอาหารในห้าง แม่เลยสั่งสปาเก็ตตี้ค่ะ แบ่งให้ยินดีกิน ยินดีกินไปแค่ 1 ช้อนโต๊ะ หลังจากนั้นก็ยังไม่ได้เป็นอะไรนะ พอกินเสร็จ แวะเดินดูของค่ะ ยินดีนั่งในรถเข็นค่ะ เราก็ไม่เห็น แต่เริ่มรู้สึกว่าลูกร้องไห้ เราก็คิดว่าเค้าน่าจะหิวนม เพราะกินไปนิดเดียว พอเห็นหน้าลูกเท่านั้น แม่เจ้า นี่ลูกชั้นเป็นอะไร ผื่นแดงบวมทั้งตัว ตาปิด ลูกคัน ร้องไห้ ตั้ม กับ สามี ตกใจมาก อุ้มลูกวิ่ง ๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่คิดชีวิต ในใจคิดแต่เพียงว่า ทำไมรถชั้นจอดไกลอย่างนี้ ใจหายมาก ระหว่างนั้น ยินดีเริ่มอ้วกออกมาเป็นเมือกเนียว ๆ คือเค้าหายใจไม่ออกแล้วค่ะ ตั้มวิ่งไป ร้องไห้ไป ทุกคนแตกตื่นหมด ในใจคิดว่า ถึงรถเร็ว ๆ ยา ๆๆๆๆ ยาอยู่ในรถ สติไม่มีแล้วค่ะตอนนั้น (หลังจากนั้น พกยาตลอดเวลาค่ะ กลัวมาก) พอถึงรถ ตั้มรีบให้ยินดีกินยาแก้แพ้ ตอนนั้นจำได้ว่าเป็น CPM นะคะ ให้กิน แล้วรีบเอาผ้าชุปน้ำเปียก ๆ เช็ดตัวลูกค่ะ คุณหมอเคยบอกว่า ถ้ามีผื่นคันให้เอาผ้าชุบน้ำเช็ดจะได้ไม่คันค่ะ ตอนนั้นยินดีเริ่มหมดแรงค่ะ เริ่มเงียบ คอตก มืออ่อน ตั้มต้องเรียกลูกตลอดเวลา เขย่าตัว กลัวลูกตาย กลัวมากจริง ๆ ค่ะ โชคดีมาก ที่โรงพยาบาลอยู่ใกล้มากค่ะ และมียาในรถ พอถึง โรงพยาบาล โชคดีมากอีก ที่มีหมอเด็กที่เฉพาะทางเรื่องภูมิแพ้อาหาร คุณหมอน่ารักมากค่ะ แต่ตอนนั้นแม่ไม่มีสติแล้ว แต่ก็พยายามควบคุมบอกทุกอย่างของลูกให้หมอฟัง ยินดีโดนฉีด อะดีนาลีน ไป 2 เข็มค่ะ คุณหมอบอกว่า ไม่เคยเจอเคสที่ต้องให้ อะดีนาลีน 2 เข็มมาก่อน ตอนนั้นสงสารลูกมากค่ะ ปากเขียว หมดแล้ว จากนั้นเด็กก็หลับ คุณหมอเลยบอกว่า น่าจะเป็นอาการแพ้อาหารแบบเฉียบพลัน ได้ความรู้เชิงลึกจากคุณหมอเป็นครั้งแรกค่ะ คุณหมอขอเจาะเลือดตรวจจะได้รู้ว่า ยินดี แพ้อะไรบ้าง หลังจากออกจากโรงพยาบาล 1 อาทิตย์ คุณหมอโทรมาบอกผลเลือด แต่ระหว่างนั้น กลับมานั่งอ่านเอาสาร และ โพสต่าง ๆ ในชมรมใหม่ค่ะ คราวนี้อ่านมันทุกไฟล์ค่ะ ทำให้ไม่แปลกใจกับผลที่คุณหมอบอก เพราะเตรียมใจไว้แล้วว่าลูกเราต้องแพ้อย่างอื่นนอกจากนมวัว แต่ก็ไม่คิดว่าจะแพ้หลายอย่างขนาดนี้ค่ะ ยินดี แพ้สาลี ระดับ 2 นมวัว ระดับ 1 (เพราะงดมาตลอด) ไข่ขาว ระดับ 6 ไข่แดง ระดับ 5 ถั่วลิสงระดับ 2 ผลเลือดไม่แพ้อาหารทะเล และ ถั่วเหลือง ค่ะ

หลังจากนั้น ตั้มกลายเป็นแม่นอยด์ทุกอย่าง ทำอาหารลูกเอง หอบอาหารไปทุกที่ คนรอบข้างจะมองว่าเราเรื่องมาก เลี้ยงลูกสำอาง เลี้ยงลูกสปอย ไม่สนค่ะ พวกเค้าเหล่านั้น ไม่เคยเห็นลูกเราตอนใกล้จะตาย บอกตัวเอง ชั้นจะไม่ยอมให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่นอน ไม่เด็ดขาด

ไม่ว่าจะไปเที่ยวไหน ใกล้ หรือ ไกล ยินดีจะต้องกินอาหารที่แม่ทำเท่านั้น เท่านั้น ไปต่างจังหวัดถ้าสามารถเอารถไปได้ ตั้มจะพกหม้อหุงข้าวที่มีที่นึ่งได้ไปด้วย เตาเล็ก ๆ ตะหลิวไม้เล็ก ๆ ไปด้วยค่ะ ไปต่างประเทศก็ต้องแช่แข็งอาหารไปด้วย พกเตา อาหารแห้งทุกอย่างไปด้วย (ชั้นไม่เสี่ยง ชีวิตลูก) ถามว่าลำบากมั้ย ขอตอบว่า ลำบากมากค่ะ แต่แม่ยอม แม่ยอมแลกค่ะ ทำกับข้าวทีเป็นวัน กว่าจะออกจากบ้านได้ต้องหอบกระเป๋าไม่รู้กี่ใบ ทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้ค่ะ แต่พอเค้าเริ่มโต (ระหว่างทางก็หาหมอ เช็คค่าเลือดตลอดนะคะ) ก็มีบ้างที่เริ่มทานนอกบ้าน แต่ขอเป็นร้านที่ทำอาหารให้เราได้ ถ้าไม่ทำให้ เดินออกค่ะ ไม่กิน 55555

ตรงนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มใส่ใจการทำอาหาร และต่อด้วยเมนูขนม เนื่องจากเป็นคนไม่กินขนม เลยทำไม่เป็นซักอย่างค่ะ แต่พยายามค่ะ เราต้องทำได้ ลูกชั้นต้องมีขนมกินสิ ตั้มอาจจะคิดไม่เหมือนหลาย ๆ ท่านเรื่องขนมนะคะ ตั้มคิดว่า เด็ก ๆ ก็ควรมีเวลาที่มีความสุขค่ะ เค้าแพ้อาหารก็น่าเห็นใจมากแล้ว จะไม่ให้เค้าได้มีความสุขในวัยเด็กเหมือนคนอื่น อันนี้แม่ยอมไม่ได้ เลยเริ่มหัดทำขนมมาตั้งแต่ตอนยินดีใกล้ ๆ จะ 2 ขวบ มาจนถึงตอนนี้ที่แม่ ๆ เห็นกันอยู่ทุกวันนี้

ประเด็นคือ ตั้มอยากจะให้กำลังใจแม่ ๆ ที่ให้นมแม่ไม่ได้ อย่าเครียด อย่าคิดว่าเป็นความผิดคิดว่าเราเป็นแม่ไม่ดี (เพราะเคยรู้สึกค่ะ) ความรักของแม่ วัดกันไม่ได้ที่นมแม่ค่ะ ตั้มเชื่อว่าแม่ ๆ ทุกคนรัก และต้องการจะทำทุกอย่างที่ดีที่สุดเพื่อลูกอยู่แล้ว

อย่าท้อที่ต้องทำอาหาร แบกอาหาร และยาของลูกไปทุกที่ อย่าคิดว่าเป็นภาระ อย่าคิดว่าชีวิตลำบาก ที่พูดมาเคยผ่านมาหมดแล้วค่ะ ทำเถอะค่ะ เมื่อเราเห็นค่าเลือดลูก เห็นเค้าเติบโต แข็งแรง มีความสุข มันคือ รางวัล ที่แม่ ๆ อย่างเราได้รับค่ะ

ยินดีเป็นเด็กพัฒนาการดี ฉลาดสมวัย ร่าเริง ขี้เล่น ใคร ๆ ก็ไม่เชื่อว่าเค้าเป็นเด็กแพ้อาหาร เพราะตั้มเชื่อว่าส่วนนึงมาจากตั้ม ที่มีทัศนคติที่ดีในการเลี้ยงดูเค้าค่ะ เศร้า ท้อ จิตตก รีบดึงอารมณ์ตัวเองกลับมานะคะ

มาถึงเหตุการณ์อนาคตที่ตั้มกำลังจะต้องเจอค่ะ คือวันนึงเค้าจะโตขึ้นค่ะ ออกจากอกเราไปสู่โลกกว้าง โลกที่แม่ตามไปดูแลเค้าไม่ได้แล้ว สิ่งที่ตั้มทำ คงเหมือนแม่ ๆ ทุกคน คือ สอนค่ะ สอนเค้าเริ่มเค้าแพ้อาหาร แต่จะพยายามไม่ทำให้เค้ารู้สึกว่าเค้าประหลาด เค้าแปลก สอนเค้าบนพื้นฐานของสิ่งที่เค้าเป็นจริง ๆ บอกถึงผลที่จะตามมาถ้าเค้าไม่เชื่อสิ่งที่เราสอน ยินดีเคยพลาดกินขนมคนอื่น แล้วผื่นขึ้นค่ะ หลังจากครั้งนั้น ตั้มใช้เหตุการณ์นั้นสอนลูกตลอด พอเค้าเริ่มโต อาจจะมีช่วงที่เค้าเบื่อสิ่งที่เราสอน สิ่งที่เราพุด แต่อย่าท้อนะคะ พูดต่อไปค่ะ ให้เค้ารับให้ได้ว่าเค้าเป็นอะไรค่ะ ทั้งหมดก็เพื่อประโยชน์ของเค้าเอง เมื่อวันนึง เค้าจะออกจากอกเรา เราจะได้ไม่เสียใจเพราะเราได้ทำหน้าที่ของแม่เต็มที่แล้ว

ตั้มไม่ได้เก่งอะไรนะคะ ทุกวันนี้ก็ยังวิตกเรื่องที่ยินดีกำลังจะเข้าเรียนค่ะ คงไม่โกหกว่า กลัวเรื่องอาหาร กลัวเค้าลืม เค้าเผลอ อาจารย์ที่โรงเรียนพลาด กลัวโน่นนี่ บลา ๆๆๆ แต่สุดท้าย เราต้องมีสติค่ะ เพราะ แม่ เป็นที่พึ่งของลูกค่ะ

สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด ตั้มอยากจะบอกว่าแม่เท่านั้นค่ะที่จะช่วยให้ลูกหายจากสิ่งที่เป็นอยู่ได้ค่ะ อย่าหวังพึ่งคนอื่น เราต้องพึ่งตัวเองนะคะ

สุดท้ายจริง ๆ แล้วขอพูดเหมือนเดิมที่พูดอยู่เป็นประจำ คือ ตั้มขอเป็นกำลังใจให้แม่ ๆ ทุกคน นะคะ คิดซะว่า ลูกเราแค่แพ้อาหารเองค่ะ ดีกว่าคนอื่น ๆ ที่ พิการ และเป็นโรคร้ายตั้งเยอะค่ะ

ขอบคุณชมรมนี้ที่ทำให้ตั้มมีกำลังใจในการเลี้ยงยินดี ที่แพ้อาหารหลายสิ่งอย่าง ของคุณแม่ ๆ ทุกคน ที่เป็นแรงใจในการทำอาหารกับตั้ม ขอบคุณ Admin รุ่นก่อน ๆ ที่ตั้งชมรมนี้ขึ้นมานะคะ

(ตั้มขอเพิ่มเรื่องนมแม่ กลัวอ่านแล้วเข้าใจผิด ตั้มยังคงสนันสนุนการงดเข้มและให้นมแม่นะคะ ที่บอกว่ายินดีผิวดีเพราะงดนมแม่หมายความว่า ยินดีแพ้ผ่านนมแม่ค่ะ แต่แม่ไม่รู้ และเสียดายที่แม่มาเจอชมรมนี้ช้าไป ไม่งั้นคงฮึดให้นมแม่ต่อ ตั้มเคยตั้งใจไว้ว่าอยากให้นมลูกจนลูกบอกว่าไม่อยากกินนมแม่แล้ว 5555)

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านกันจนจบนะคะ
FollyGirl